دوحدیث از امیرالمؤمنین

شما به عمل به آنچه می دانید
بیش از دانستن آنچه نمی دانید محتاجــید

همراه می خواهی خـــدا
 دنیا می خواهی عبـــرت از گذشتگان
رفیق می خواهی نویســـندگان عمل
کسب می خواهی عبادت خـــداوند
مونس می خواهی قـــرآن
موعظه می خواهی مـــرگ
واگر مرگ کفایت نکرد آتش جهنم کفایت می کند.
نصایح صفحه 271
پی نوشت : سلام دوستان سالروز رحلت حضرت امام و میلاد امیرمومنان علی علیه السلام رو حضور همگی تسلیت و تهنیت عرض میکنم.تا چهار یا پنج شنبه نیستم داریم میریم کمی صفا کنیم جای همتون خالی.
ایام دعاست و خلوت با دوست مرا از دعاهایتان بی نصیب مگذارید.

این هفته نیز جمعه ما بی شما گذشت...

این هفته نیز جمعه ما بی شما گذشت
آقــا بپرس این که چه بر حال ما گذشت

این هفته هفت روز به ظاهر گذشتنی
بر من ولی عــــزیز دلم قرن ها گذشت

در خــــارزار حوصــــله هایــــــت دویــده ام
حالا ببین چه بر سر این دست و پا گذشت

هفتاد گوشه ناله زدم تا که جـــمعه شد
جانم به لب رسید ولی جمعه تا گذشت

گفتند جمعه بوی تو می آورد نسیم
اما نســیم آمد و سر در هوا گذشت

خورشـــید هم هوای مرا تازه تر نکرد
او هفت دفعه آمد و بی اعتنا گذشت

عمرم به سر رسید و از این دست جمعه ها
تکرار شد نـــــیامدی و عـــــــــمر ما گذشـــت...
ایوب پرند آور

دانش امام علی النقی*ع*

یکی از محورهای اساسی و از سترگ‏ترین پشتوانه‏ های امامت، دانش امام است که بر اساس آن بشریت از کوره راه‏های نابودی رهایی می‏یابد. شخصیت علمی امام علی النقی*ع* از همان دوران کودکی و پیش از امامت ایشان شکل گرفته بود. مناظره‏های علمی، پاسخ‏گویی به شبهه‏ های اعتقادی و تربیت شاگردان برجسته نمونه‏ های برجسته ‏ای از جایگاه والای علمی امام علی النقی*ع* است.

او در همان کودکی مسائل پیچیده فقهی را که بسیاری از بزرگان و دانشمندان در حلّ آن فرو می ‏ماندند، حل می‏ کرد. گنجینه‏ ای پایان‏ ناپذیر از دانش و چکاد نشینی در بلندای بینش بود. دشمن ساده‏ اندیش به خیال در هم شکستن وجهه علمی ایشان، مناظره‏ های علمی تشکیل می‏دهد، ولی جز رسوایی و فضاحت ثمره‏ ای نمی‏ بیند. از این رو، به بلندی مقام امام اعتراف می‏کند و سر تسلیم فرود می‏ آورد.

با این همه، متوکل، مانع نشر و گسترش علوم از سوی ایشان می‏شده همواره در تلاش بود تا شخصیت علمی امام علی النقی*ع*بر مردم آشکار نشود. از این رو، امامعلی النقی*ع* را تحت مراقبت شدید نظامی گرفته بود و از ارتباط دانشمندان علوم و حتی مردم عامی با ایشان جلوگیری می‏کرد.
دشمنان، پرتو گیتی فروز آن آفتاب علم و معرفت را می‏دیدند و خفاش صفت با چشمانی شب‏زده به خیال شب پرستی، از فروزندگی‏ اش چشم فرو می‏ بستند و با شمعی به جنگ آفتاب می ‏رفتند و مناظره به راه می‏ انداختند. با این حال، امام علی النقی*ع*با صبری بی‏ پایان، لحظه‏ ها را به کار می‏ گرفت و تیرگی جهل را با نور دانش خود می‏ زدود. او در بیان پرتوافشانی چهارده خورشید تابنده علم می‏فرمود:

اسم اعظم خدا هفتاد و سه حرف است. تنها یک حرف آن نزد آصف [بن برخیا] بود که وقتی خدا را بدان خواند، زمین برای او در هم پیچیده شد و تخت بلقیس را نزد سلیمان نبی آورد. آن گاه زمین گسترده شده و به حال اول خود برگشت. تمام این‏ها در یک چشم برهم زدن انجام گرفت، ولی نزد ما هفتاد و دو حرف از آن وجود دارد که یک حرف آن نزد خدا مانده (و بقیه را به ما داده) که در خزانه دانش غیب او به خودش اختصاص دارد.

امام علی النقی*ع* به تمامی زبان‏های عصر خود از قبیل هندی، ترکی، فارسی و... آگاه بود و حتی نوشته‏ اند که در جمع فارسی زبانان به زبان خودشان سخن می‏گفت.
اظهار نظرهای «یزداد نصرانی»، شاگرد «بختیشوع» درباره دانش امام علی النقی*ع* بسیار مهم است. او پزشک مخصوص دربار معتصم بود. چیرگی امام علی النقی*ع* در دانش، به اندازه ‏ای او را مجذوب خود کرده که در توصیف مقام علمی ایشان گفته بود: «اگر بنا باشد آفریده‏ ی را نام ببریم که از جهان غیب آگاهی داشته باشد، او (امام علی النقی*ع*) خواهد بود». این سخن نتیجه تنها دیدار کوتاه او با امام بود.

منبع : بحار الانوار ج50، دلائل الامامة

گاهی یادم می رود که، هســـتی....

نســـیم ، دانـه از دوش مورچــه انداختــــ
مورچه ، دانه را دوباره بر دوشش گرفتـــ و رو به خدا گفتـــ :
گاهی یــــادم می رود که ، هســـتی 
کـــاش بیشــــتر نســـیم بـــوزد ...

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی            که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
تو نه مثل افتابی,که حضور و غیبت افتد               دگران روند و ایندو,تو همچنان که هستی

شهید کاظمی / قطع شدن انگشت دست

جزایر مجنون را گرفته بودند. پشت سرشان تا سی کیلومتر خشکی بود.
انگشتنش قطع شده بود .

درگیری ها که کم تر شد کمی نمک را در یک کاسه آب ریخت وانگشتش راگذاشت توی آب نمک.
می گفت هم عفونت نمی کند هم خونش بند می آید.
خوب دارو هم کم بود.

از همرزمان شهید

ضبط خیـــال / اوّلین و سخت ‏ترین گام تربیت

هر وقت در زندگی ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛
زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟
هر کس گرفتار استـــ ، در واقع گرفته ی یـــار استـــ..

در باب تربیت نفس اولین گام و به تعبیری سخت‎ترین گام، ضبط خیال است که البته سختی آن ابتدایی است. این اوهامی که می‎آید برخلاف رضای خدا و عقل است و هم‎سو با خواسته­ های شیطان است، جلوی این اوهام را در درون خودت بگیر. ما از این به سنگری بسیار مهم تعبیر می‎کنیم، خط اوّل است، به تعبیری باید گفت خط شکن باش، این خط اوّل است.

«خیال پیغمبر» در حال سجده بود
ما این تعبیر را از پیغمبر اکرم داریم که فرمود: «سَجَدَ لَکَ خیَالِی» پیغمبر اکرم در بین همه چیزهای درونی‎شان سراغ خیالشان رفتند و می­ فرماید: من خیالم را ‎طوری مهار کردم که سجده کرده است؛ یعنی این‎طور تسلیم من شده است. من نمی­ خواهم وارد مسائلی که مربوط به پیغمبر است بشوم. حتّی حضرت در جایی روشن‎تر فرمود: «قد اسلم شیطانی بیدی» این تعبیر را دیگر هیچ کاری نمی‎توانی بکنی. عجب! معلوم می‎شود پیغمبر اکرم هم شیطان داشته است، ولی شیطانش را به دست خودش مسلمان کرده است.

«قوه واهمه» شیطان درونی است
شیطان من و تو همین قوه واهمه و خیال است که معاصی را جلوه می‎دهد، چه در ارتباط با شهوت باشد، چه در ارتباط با غضب باشد و چه دوز و کلک باشد که مربوط به خود خیال و واهمه است. ابتدا باید این را مؤدب به آداب الله کنی. ادامه مطلب...

سلام بر نــــــــــور.../ برامام علی النقی*ع*

سلام بر نــــــــــور، بر روشنایی، بر دهمین خورشید!
سلام بر تابناک‏ترین ودیعه الهی در زمین، بر مجد و شرافت، بر پاکی و عزت!
سلام بر او که یادگار فضیلت و پارسایی، سخاوت و پاکیزگی بود!
نخل‏های هدایت از برکت دستانش ثمربخش بود
و سَحَر از دیدن قامت زیبایش تبسم بر لب داشت.
دست‏های حاجتمندان، بی‏آنکه سرشار باشند،
از درگاهش دور نمی‏شد
و همگان در برابر شکوهش فروتن بودند.
باران رحمت
آگاهی را بر سر و قلب مردمان جاری می‏کرد و مؤمنان از پیشگاه همتش نیرو می‏گرفتند.
آن‏گاه که ناباوران و دشمنان به شکستن قداست و شکوهش می‏اندیشیدند،
خود،
می‏شکستند و فرو می‏ریختند!
او خواب تاریک‏دلان را برمی‏آشفت و پرچم توحید را
در بلندترین قله‏ های حیات برمی‏ افراشت.
او چراغ فروزان هدایت بود و یاور و راهنمای همیشه امت؛
کتاب دانایی و پارسایی و زهد را به هم درآمیخته بود
و از مدینه تا سامرا،
نور و روشنایی ریخته بود.

چه خوش استــــ...

چه خوش است؛ دست از جان شستن و دنیا را سه طلاقه کردن،
از همه قید و بند اسارت حیات آزادشدن،

خوش دارم از همه چیز و همه کس ببرم و جز خدا انیسی و همراهی نداشته باشم.
خوش دارم که زمین زیراندازم و آسمان بلند رواندازم باشد و از همه زندگی و تعلقات آن آزاد گردم.

خوش دارم هیچ کس را نشناسد، هیچ کس از غم ها و دردهایم آگاهی نداشته باشد،
هیچ کس از راز و نیازهای شبانه ام نفهمد، هیچ کس اشک های سوزانم را در نیمه های شب نبیند،
هیچ کس به من محبت نکند، هیچ کس به من توجه نکند،

جز خدا کسی را نداشته باشم، جز خدا با کسی راز و نیاز نکنم، جز خدا انیسی نداشته باشم، جز خدا به کسی پناه نبرم.
*شهید چمران*

تا ابد به آنهایی که وقتی بی‌آبـــــ شدند قمقمه‌ها را خــــــــاک کردند تا کمتر یاد آب بیفتند مدیـــونیم.

این نیـــز بـــگذرد...

یادم میاد از استاد اهل دلی پرسیدم
جمله ای به من یاد دهید که وقتی ناراحتم خوشحال شوم
و وقتی خوشحالم ناراحت
تا غرور شادی ما را نگیرد
مثل همیشه تبسمی کرد و آرام گفت
با خودت بگو
این نیـــز بـــگذرد
و من مدتهاست که در اوج سختی ها و مشقت ها
و در اوج شادی و نشاط با خود زمزمه میکنم
این نیـــز بـــگذرد
آخر مگر نه این است که فاصله ما تا خدا به اندازه یک دست است
میگوئی نه؟
دستانت را بالا ببر
بالا و بالاتر
توانستی آسمان را لمس کنی؟
ابرها را
نه؟
اما من مطمئنم دستت را خدای آسمان گرفت
آری

وقتی دلت در آسمان باشد مهم نیست دستت به آسمان برسد یا نه
مهم نیست بتوانی ابرها را کنار بزنی یا نه؟
و مهم نیست خورشید را ببینی یا نه؟
مهم این است که دلت در آسمان است و دستت در دست خدا
اگر روزی دیدی ابرهای زندگیت آنقدر زیاد شده اند که دیگر نمیتوانی خورشید را ببینی
باز هم نگران نباش
و با خودت بگو
این نیـــز بـــگذرد
و به آنهائی فکر کن که از خوشی دنیا بیش از یک تکه نان خالی قسمتشان نشده است
به آنهائی که تمام آرزویشان یه بار بدون درد و آه نفس کشیدن است
به آن دختر بچه ای که سرمای زمستان تن رنجورش را می نوازد
و یا به آن دخترک کبریت فروش
باز هم نگران نباش
و با خود بگو
این نیـــز بـــگذرد

تبدیل محفل عیش و نوش متوکل به مجلس عزا/ امام علی النقی*ع*

امام دهم، حضرت على بن محمد الهادى(علی النقی) علیه السلام بنا به قول مشهور در تاریخ پانزدهم ذیحجه سال 212 هجرى در حوالى مدینه متولد شدند .بعضى ولادت آن حضرت را دوم و بعضى پنجم ماه رجب دانسته اند .
مادر گرامى آن حضرت، "سمانه مغربیه" نام داشت که از زنان فاضله عصر خود بود و بسیار روزه مستحبى مى گرفت .امام علی النقی*ع* در وصف مادر گرامى خویش فرمودند: "مادرم آشنا به حق من و از اهل بهشت است .شیطان به او نزدیک نمى شود و آزار ستمگران به او نمى رسد و خداوند حافظ او است.

" نام امام دهم ،"على" و کنیه آن حضرت "ابوالحسن ثالث" است ("ابوالحسن ماضى" نیز گفته شده است) .مشهورترین القاب ایشان "هادى" و "نقى" است .

از آنجا که ایشان و فرزندشان امام حسن عسکرى- علیهما السلام- در محله اى از سامرا به نام "عسکر" (یعنى لشکر و سپاه) سکونت داشتند (و در حقیقت تحت نظر بودند)، به آن دو بزرگوار لقب "عسکرى" نیز داده بودند .

بنا به برخى نقلها، جمعى نزد متوکل،(دهمین و سفاکترین خلیفه عباسى) بدگویى کردند و گفتند که آن حضرت در منزل خود، اسلحه زیادى مخفى نموده و قصد قیام دارد و از شیعیانش در قم نیز نامه هاى فراوانى دریافت مى کند .

به منظور تحقیق درباره این مسأله، گروهى به دستور متوکل شبانه به خانه حضرت هجوم آوردند و خانه را بازرسى کردند، ولى سلاح و نامه اى نیافتند و مشاهده کردند که آن حضرت در حالى که جامه پشمین بر تن دارد و روى زمینى که پوشیده از شن ریز و ریگ است، نشسته و مشغول تلاوت قرآن است .ایشان را با همان حالت نزد متوکل بردند .او در مجلس شراب بود که امام بر وى وارد شدند .متوکل با گستاخى تمام از امام تقاضاى شرب خمر کرد .

آن حضرت فرمودند: "به خدا قسم هرگز شراب داخل گوشت و خون من نشده است، این تقاضا را از من نکن!" متوکل عرض کرد: "پس براى ما شعر بخوانید!" امام علی النقی*ع*فرمودند: " براى من شعر زیادى نقل نشده است ." و بدین وسیله، خواستند تقاضاى او را رد کنند، ولى با اصرار وى مواجه شدند و سرانجام اشعارى عبرت آموز و مشتمل بر پند و اندرز خواندند که محفل عیش و نوش را به مجلس گریه تبدیل کرد .

ترجمه اشعار چنین است: "ستمگران و گردنکشان بر قله کوهها منزل گزیدند تا در امان باشند، ولى قله کوهها براى آنان سودى نداشت و پس از آن عزت و شوکت، از آن کوهها و پناهگاهاى مرتفع به پایین کشیده شدند و در گورها جاى گرفتند .چه بد منزلگاهى است آن حفره ها که در آن قرار گرفتند! پس از دفن شدن آنها، منادیى با فریاد بلند ندا داد: کجاست آن دست بندهاى زینتى و آن تاجها و لباسهاى فاخر؟ کجا هستند آن صورتهایى که در ناز و نعمت مى زیستند و در مقابل آنها پرده هاى نازک مى آویختند؟ قبور آنان بروشنى پاسخ این سؤالات را آشکار کرد: اکنون کرمها بر آن صورتها مى لولند .مدت زمان مدیدى بود که مى خوردند و مى نوشیدند و امروز پس از آن خوردنهاى بسیار، خودشان خوراک کرمها شده اند .
" متوکل و حاضرین بشدت گریستند .مجلس شراب بهم خورد و امام علی النقی*ع* را با احترام به منزل بازگرداندند .با آنکه متوکل بارها درصدد بود تا به بهانه قیام مسلحانه امام علی النقی*ع* را از میان بردارد، ولى هیچ گاه به این بهانه دست نیافت .

با این حال، نتوانست حیات شریف آن حضرت را که مانع خودکامگى هاى او به عنوان محور تفکر اسلامى بود و همچون مرکزى که شیعیان بر گرد آن پروانه وار مى چرخیدند، تحمل کند، لذا ایشان را بنا به روایتى، در تاریخ سوم رجب سال 254 هجرى به شهادت رساند .
امام دهم در حالى که هشت سال و پنج ماه از عمر شریفشان مى گذشت، به مقام امامت نایل شدند و پس از سى وسه سال به شهادت رسیدند و در سامرا دفن شدند.
                                              (صلوات الله و سلامه علیه و على آبائه و أبنائه الطاهرین) .
از فرمایشات گهربار آن حضرت است که فرمودند: "الحکمه لا تنجع فى الطبائع الفاسده: حکمت در نهاد فاسد تاثیر نمى کند .
منبع: وبلاگ امام هادی*ع*