هنگامی که در سکوت شب گوش فرا دهی خواهی شنید که کوهها و دریاها و جنگلها با خود کم بینی و هراس خاصی نیایش می کنند .
***
خدا مطلق است،بی جهت است.این تویی که در برابر او جهت می گیری.
***
چه خانه سرد و احمق و بی روحی است طبیعت که خدا از آن رفته باشد.
***
حضور خویشتن را و غربت را.و تنهایی دردناک در انبوه جمعیت را.و سکوت رنج آور در بحبوحه ی هیاهو را و بی کسی هراس آور در ازدحام همه کس را...
و همه را.با تسلیت مقدس و اعجازگر این که ((می دانستم تو هستی)).در خود فرو می خوردم.
***
دل های بزرگ و احساس های بلند، عشق های زیبا و پرشکوه می آفرینند.
***
وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند
پرهایش سفید می ماند
ولی قلبش سیاه میشود
نویسنده » م.ر. بسیجی » ساعت 9:47 صبح روز پنج شنبه 91 بهمن 19