ام ابیها : یعنی مادر و دلسوز پدرش. کنیه ای است که پدر بزرگوارش حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم حضرت فاطمه سلام الله علیها را بدان خواند. پیامبر صلی الله علیه و آله در خردسالی مادر را از دست داد و سراسر عمر عزیزش را به سختی گذراند و تا قبل از ازدواج با حضرت خدیجه علیها سلام و حتی پس از آن، پیوسته مورد آزار مشرکان بود، یا در جنگ ها به این سو و آن سو می رفت و دشواری تحمل می کرد. پس از تولد دخترعزیزش فاطمه، با اینکه وی کودکی بیش نبود همواره چون پروانه به گرد شمع، از پدر جدا نمی شد و در رفع اندوه او آنچه می توانست می کوشید و از پدر دلجویی می کرد.
پیامبر*ص* دست فاطمه*س* را می بوسید. هر گاه به سفر می رفت آخرین کسی که با او خدا حافظی می کرد ، حضرت فاطمه*س* بود و در بازگشت از سفر نخست از او دیدار می کردواو را در آغوش می گرفت .اگر آن بزرگوار در جنگی آسیب می دید فاطمه سلام الله علیها بود که بر زخم و رنج پدر ، مرهم می نهاد و بر آرامش و سلامت جانش اصرار داشت. چون رسول خدا*ص* دلسوزی وی را می دید اشک می ریخت و می فرمود: او مادر پدرش است.
منبع: العوالم، ج 6، ص 37?