کارگردان مجموعه «یوسف پیامبر» در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس، به جشنواره فیلم فجر تاخت و گفت: برخی از آثاری که در جشنواره سی ام فیلم فجر برگزیده شدند آثاری ارزشمند بودند و به حق انتخاب شدند اما برخی از آثار از روی مصلحت اندیشی انتخاب شدند و به خاطر سابقه ای که آن افراد در گذشته داشتند به آن ها تعلق گرفت نه فیلم هایی که در جشنواره امسال با آن شرکت کرده بودند.
سلحشور جشنواره را به مصلحت اندیشی متهم کرد و ادامه داد: مصلحت اندیشی مهم ترین آفت سینما است. به کسانی که لیاقت نداشتند به اسم پیشکسوت و از روی مصلحت اندیشی بها داده ایم و آن ها هم قدر این احترامی که به آن ها گذاشته شده، ندانستند.
وی ادامه داد: ظلم است که در کنار افرادی مانند جمال شورجه و حسین زندباف از کسی تجلیل می شود که ساواکی هم بوده است.
سلحشور با تاکید بر این که کلا جشنواره‌ها را قبول ندارد، تصریح کرد: در جشنواره امسال هم شرکت نکردم، چرا که خودم را عضوی از جامعه سینمایی نمی بینم اما براساس آن چه شنیدم جشنواره امسال نسبت به سال های گذشته منظم تر برگزار شده است.
وی در ادامه با بیان این مطلب که می‌ترسم باز هم حرفی بزنم که توهین به کسی محسوب شود، گفت: آن چه واضح است این که هیچ یک از جشنواره ها در کشور در مورد سینمای ما برگزار نمی‌شود و مانند این است که جشنواره برای سینمایی برگزار شود که سینمای آمریکا است. جشنواره‌ای هم که برای این مملکت نباشد ارزشی ندارد.
سلحشور همچنین درباره آخرین رویداد و موفقیت سینمای ایران و کسب جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی توسط «جدایی نادر از سیمین»(اصغر فرهادی)، اظهار کرد: آیا مطرح شدن ارزش است؟! آیا هر مطرح شدنی ارزش محسوب می شود؟ آیا هالیوود و بالیوود که به عنوان بزرگ ترین کشورها در تولید آثار سینمایی شناخته شده اند اعتبار و ارزش دارند؟
وی ادامه داد: به نظر من این موضوع که فرهادی به ارزش‌ها اهانت کرده و با سیاه نمایی ایران جایزه دریافت کرده است ارزش نیست و این خود یک ضد ارزش و ننگ است.
کارگردان «اصحاب کهف» با بیان این مطلب که خیلی از افراد می‌خواهند امام (ره) را از عرصه سیاست و فکر و اندیشه حذف کنند، تصریح کرد: امام خمینی (ره) می گفتند که وقتی خارجی ها از شما تعریف می کنند به خودتان شک کنید. مقام معظم رهبری هم در ادامه راه امام تاکید کردند که جوایزی که جشنواره های خارجی می دهند ارزشی ندارند.
وی افزود: اگر جشنواره های اسلامی و مذهبی مقامی گرفته شود ارزش دارد اما جشنواره هایی مانند اسکار که هر عاقلی اهداف آن را می‌داند و به رهبران اسرائیل جایزه صلح می‌دهد ، ارزشی ندارد.
پی نوشت : هرچند با تموم حرفای حناب سلحشور موافق نیستم امااین قسمت حرفای ایشون « آیا مطرح شدن ارزش است؟! آیا هر مطرح شدنی ارزش محسوب می شود؟» رو خیلی دوست دارم کاش کمی بیشتر روشون فکر کنیم.
نمی دونم چرا با وجود اینکه توی این سالها فقط و فقط دیدیم تنها زمانی فیلم های ساخت کشور ما به جوایزی توی کشورهای خارجی دست پیدا می کنند که تصویری تیره روزانه سرشار از بدبختی و فقر فرهنگی و عقب ماندگی ذهنی و اقتصادی با برجسته کردن نوادر یا کم درصد ها ارائه می دهند، از اینکه این فیلم به قول سارکوزی «یک جدایی» اسکار برده این همه ذوق کردیم و خوشحال شدیم!!! واقعاً چرا ؟! کی عزت نفس ما پرید؟ کی آلزایمر گرفتیم یا قدرت آنالیز کردنمون خاموش شد؟!