1.ستایش خداى راسزاست که در یگانگىاش بلند مرتبه و در تنهایىاش به آفریدگان نزدیک است؛ سلطنتش پرجلال و در ارکان آفرینشاش بزرگ است. بآنکه مکان گیرد و جابه جا شود، بر همه چیز احاطه دارد و بر تمامى آفریدگان به قدرت و برهان خود چیره است.همواره ستوده بوده و خواهد بود و مجد و بزرگىِ او را پایانى نیست. آغاز و انجام از او و برگشت تمامى امور به سوى اوست.
حبیبا!
لختی از خواب گران برخیز و راه و رسم عاشقان درگاه برگیر و دست و رویی از این عالم ظلمت و کدورت و شیطانیت شستشو کن و پا به کوی دوستان نه بلکه به سوی کوی دوست حرکتی کنی.
برگرفته از کتاب روح عرفانی روح الله
غمت اگرجه به دوش غروب سنگین است طلوع یادتو هر صبح جمعه شیرین است
از آن دمی که دعا کرده ام حضورت را زبان عشق پر از ذکر سبز امین است
هنوز چله نشینم ببینمت آقا ولی جه فایده چشمم چقدر خوشبین است
از یک شاعر آذرشهری... متاسفانه اسمشان را بخاطر ندارم.
