سلامم را تو پاسخ گوي...

واقعاً زيبا بود. شهيد پروفسور مصطفي چمران، در مخيله‌ي من هرگز نمي‌گنجد. به معناي واقعي کلمه انسان کامل بود. از بُعد عاطفي در قله بود. از بُعد اخلاقي در قله بود. از بعد عرفاني گوي سبقت را از همه ربوده بود. از بعد نظامي بزرگ‌ترين چريک عصر خود بود. از بعد سياسي يک اسوه‌ي کامل بود. از بعد تحصيلي به بالاترين درجه‌ي علمي دست يافته بود.... جهان عقيم است که به اين زودي‌ها مانند او بزايد. بخشي از يکي از دست‌نوشته‌هايش در دوران تحصيل وي در دانشگاه برکلي آمريکا، همواره آرام‌بخش دوران دانشجويي‌ام بود:
اي خدا،
من بايد از نظر علم از همه برتر باشم،
تا مبادا که دشمنان مرا از اين راه طعنه زنند.
بايد به آن سنگ‌دلاني که علم را بهانه قرار داده و به ديگران فخر مي‌فروشند ثابت کنم که خاک پاي من هم نخواهند بود.
بايد همه‌ي آن تيره‌دلان مغرور و متبکر را
به زانو درآوردم.
آن‌گاه،
خود خاضع‌ترين و افتاده‌ترين فرد روي زمين باشم.

دمت گرم و سرت خوش باد...